Wielki Meczet w Kordobie

Budowę świątyni na miejscu dawnego kościoła wizygockiego pod wezwaniem św. Wincentego w roku 785 zlecił muzułmański emir Abd ar-Rahman I. W kolejnych wiekach meczet był wielokrotnie rozbudowywany. Z polecenia Abd ar-Rahmana III wzniesiono nowy minaret, natomiast w roku 961, za panowania Al-Hakama II, powiększono powierzchnię zabudowy budynku i ozdobiono mihrab. Ostatniej przebudowy dokonał Almanzor w roku 987. W efekcie uzyskano wnętrze przypominające przepiękny labirynt kolumn z dwukondygnacyjnymi arkadami i łukiem podkowiastym. W roku 1523, po zajęciu przez chrześcijan, wewnątrz meczetu zbudowano katedrę, w której na szczególną uwagę zasługują ołtarz główny, ołtarz barokowy oraz mahoniowe stalle chóru. Mihrab jest jednym z najważniejszych w świecie muzułmańskim i stanowi najbardziej podniosłą część meczetu. Wystrój wykonano z bizantyjskich mozaik i rzeźbionego marmuru. Wejście do niego prowadzi przez Dziedziniec Drzewek Pomarańczowych.