Osada Olèrdola

Osada ta, położona na wzgórzu ze wspaniałym widokiem na równinę El Penedès, była zamieszkana od epoki brązu do czasów chrześcijańskiej rekonkwisty.

Pierwszy ufortyfikowany ośrodek pochodzi z epoki żelaza (VIII-VII w. p.n.e.) i został ponownie wykorzystany przez Iberów (V-IV w. p.n.e.), Rzymian (II-I w. p.n.e.) i chrześcijan (IX-XII w. n.e.). Aby dostać się do środka, należy przejść przez rzymski mur, który ma około 145 m długości i składa się z centralnej bramy i czterech wież. Do elementów pochodzących z okresu ibero-rzymskiego należy kilka budynków, kamieniołom, cysterna wydrążona w skale i wieża strażnicza, skąd kontrolowano pobliską drogę Vía Augusta. Osada została użyta ponownie po chrześcijańskiej rekonkwiście. Z tego okresu pochodzą różne domy, silosy, mur poprzeczny, zamek, kilka odcinków ulic, szereg grobowców o charakterze antropomorficznym oraz romański kościół Sant Miquel (X-XII w.), w którym znajduje się apsyda z mauretańskim łukiem triumfalnym w stylu mozarabskim, pochodząca z wcześniejszego kościoła (IX wiek).