Wypad z Madrytu do San Lorenzo de El Escorial

Wyjeżdżamy wcześnie, aby dobrze wykorzystać czas. Najlepiej wybrać linię autobusową 664, ponieważ jej trasa jest najbardziej bezpośrednia i pozostawia nas około 200 metrów od Klasztoru (wystarczy zejść ulicą Juan de Toledo). Pociąg, którego stacja znajduje się w odległości ponad kilometra od gminy, najlepiej zarezerwować na drogę powrotną. Jeśli zdecydujemy się na podróż pociągiem, do San Lorenzo de El Escorial można dotrzeć pieszo (droga jest pod górę) lub miejscowym autobusem.

Korzystamy z faktu, że biuro informacji turystycznej znajduje się przed wejściem do Klasztoru, aby poznać jego centrum interpretacji i uzyskać informacje o trasach zwiedzania, restauracjach, historii miasta lub zająć dzieci zabawą.

Następnym i najbardziej emblematycznym przystankiem jest Klasztor San Lorenzo de El Escorial. Przed nami wznosi się majestatyczny budynek z granitu, a wchodząc do niego wkraczamy w inną erę, kiedy to El Escorial był politycznym centrum imperium. Powinniśmy wiedzieć, że stoimy nie tylko przed klasztorem, ale przed wielkim muzeum, w którym znajduje się panteon, pałac i bazylika. Wchodzimy do środka.Za chwilę odkryjemy tak zwany „Ósmy cud świata”. Po dogłębnym zwiedzeniu klasztoru korzystamy z okazji, aby kupić pamiątki w sklepie z pamiątkami i wypić coś na pokrzepienie w jego kawiarni (przy wejściu).

Po wyjściu mijamy kamienną esplanadę klasztoru i korzystamy z okazji, aby zrobić niezapomniane zdjęcia, ponieważ otaczają nas Casas de Oficios (Domy Rzemieślnicze) oraz Casa de Infantes y de la Reina (Dom Infantów i Królowej). Na końcu zachodniej fasady (po prawej stronie od wejścia do klasztoru) znajdujemy małe wejście do Jardines del Fraile (Ogrodów Mnicha). W nich podziwiamy krajobraz ozdobiony stawem i pozwalamy naszej wyobraźni pofrunąć do XVI wieku.

W tym miejscu nasza trasa zmienia się w zależności od pory roku, w której podróżujemy. A to dlatego, że jeśli będziemy kontynuować prosto pod górę Paseo de Carlos III przez około 15 minut (kierunek: Ávila. Jest on oznaczony), dotrzemy do Casita del Infante (Domku Infanta) i jego ogrodów. Warto się tam wybrać, żeby obejrzeć panoramę pejzażu Herrería. Kontynuujemy teraz ulicą Leandro Rubio do końca, gdzie znajduje się Dom Jacometrezzo, najstarszy w mieście.

Wycieczki po historycznym centrum San Lorenzo de El Escorial są krótkie i przyjemnie jest pójść pieszo, aby zwrócić uwagę na kolorowe place i poznać przyjazną naturę ludności. Najlepiej jest przejść przez dziedziniec północnej fasady Klasztoru i wyjść na centralną ulicę Floridablanca. Jeśli pójdziemy nią dalej, zobaczymy zabytkowe budynki (wszystkie są opatrzone tabliczkami informacyjnymi), takie jak trzy Casas de Oficios (Domy Rzemieślnicze) po lewej stronie oraz Reales Cuarteles (Kwatery Królewskie) i Królewskie Koloseum Karola III po prawej stronie. Ponadto, jeśli jest lato, zobaczymy budki z horchatą i lodami (są pyszne), dzięki którym można się ochłodzić i odpocząć.

Następnie spokojnie przechadzamy się po trzech równoległych ulicach Reina Victoria, Rey i Juan de Leyva i chłoniemy atmosferę tego wyjątkowego miejsca. Natrafiamy na wiele sklepików z wyrobami rzemieślniczymi, ceramiką i starymi książkami, w których możemy kupić jakiś upominek. Po drodze odkrywamy zabytki z XVIII wieku, takie jak Dom Kolumn lub Powozownie Króla (na końcu ulicy Juan de Leyva). W nich znajduje się urocze muzeum, do którego warto wejść.Dobra rada? Wskazane jest, aby odwiedzić księgarnię, która łączy się z muzeum i kupić prezenty, takie jak medal San Quintín. Zanim pójdziemy coś zjeść, nie zapominamy o kupieniu typowych cukierków fiołkowych czy też smacznych bizcochelas (z czekoladą, żółtkiem i biszkoptem).

Po intensywnym przedpołudniu nadszedł czas, aby się zatrzymać i skosztować jednej z tradycyjnych potraw, takich jak mięsa (polędwica wołowa lub stek wołowy), asados (pieczenie) lub cocido (gulasz) w którymkolwiek z lokali na starówce. Najlepiej jest pójść w dół ulicą Patriarca, aby wrócić na Floridablanca i zjeść w restauracji z widokiem na Klasztor. Jednak wiele ulic starego miasta (San Antón, Camino Horizontal, Plaza San Lorenzo) jest usianych restauracjami, barami i tawernami, jeśli wolimy zjeść np. iberyjski schab i szynkę. Delektujemy się smakiem potraw w zabytkowym otoczeniu, w którym są nam serwowane. Ponadto ceny nie są zbyt wysokie.

Wyruszamy w drogę powrotną. Najlepiej jest wrócić pociągiem, ponieważ obok stacji znajduje się Casita del Príncipe (Domek Księcia). Z Floridablanca schodzimy przez Plaza Virgen de Gracia i mijamy po lewej stronie Casa de familias de Infantes (Dom rodzin Infantów). Dalej, po drugiej stronie drogi, znajduje się wejście do ogrodów. Spacerujemy po nich zachwyceni i mając Klasztor za naszymi plecami spacerujemy pośród drzew, by dotrzeć do Casita.

Po zwiedzeniu go, jako zwieńczenie dnia, możemy napić się czegoś w ogródku przy wejściu. Dworzec kolejowy zlokalizowany jest dokładnie naprzeciwko. Podróż do Madrytu trwa około godziny, a więc o 17:00 docieramy do stacji Atocha. Nie zapominajmy, że kupiliśmy bizcochelas. To dobry moment na ich skosztowanie.