Caminito del Rey

Początek tej wyjątkowej „powietrznej” ścieżki, która wisi na ścianach wąwozu na wysokości około 100 metrów, sięga początków XX wieku. Została ona zbudowana między wodospadami Gaitanejo i El Chorro, aby ułatwić transport materiałów i przejście konserwatorów pobliskiej elektrowni wodnej. W 1921 roku król Alfons XIII zainaugurował to wielkie dzieło, przechodząc ścieżką do tamy Conde de Guadalhorce i od tego czasu trasa ta zaczęła być popularnie nazywana „Caminito del Rey” („Ścieżką Króla”).

Trasa ma charakter liniowy i przebiega w jednym kierunku opadającym, z północy na południe, częściowo po ścieżkach, a częściowo po kładkach. Jej długość to 7,7 kilometra, a pokonanie jej zajmuje około 3-4 godzin, od początku znajdującego się w gminie Ardales do końca w miejscowości Álora. W strefie recepcji na początku trasy znajduje się restauracja, kilka parkingów, a także jest tam ostatni przystanek autobusu wahadłowego, który łączy północne i południowe dojście do trasy.  

Od tego miejsca dwie ścieżki prowadzą do budki kontrolnej i tamy Gaitanejo, wejścia na oficjalną trasę El Caminito del Rey. Dłuższa wynosi 2,7 kilometra i zaczyna się od „Sillón del Rey”, zespołu kamiennych ław, stołu i fotela, z których korzystał Alfons XIII, lub biegnie przez tunel przylegający do restauracji. Druga ścieżka jest krótsza: wynosi 1,5 kilometra i zaczyna się mniejszym tunelem dla pieszych, który znajduje się około 200 metrów przed restauracją.Po przybyciu do stanowiska kontrolnego turyści otrzymują kask ochronny i sprawdzane jest, czy mają odpowiednie obuwie. Z punktu widokowego tamy Gaitanejo widać domy-jaskinie w Sierra Parda, które były wykorzystywane jako mieszkania przez personel zatrudniony w elektrowni wodnej. Po dotarciu do kładek trasa biegnie dalej przez wąwóz Gaitanejo i kanion zwany Tajo de las Palomas, gdzie znajduje się Puente del Rey (Most Króla). Krajobraz stale się zmienia, gdy zbliżasz się do doliny Hoyo z jej bujnymi lasami.

Następnie trasa wiedzie do spektakularnego wąwozu Los Gaitanes poprzez „wiszące” chodniki o wysokości ponad 100 metrów. Na tym odcinku można zobaczyć między innymi stuletni jałowiec rosnący między skałami, tak zwaną „skamieniałą plażę”, na której zachowało się kilka śladów skamieniałości jurajskich lub wyjrzeć przez szklany balkon, który wystaje z kładki; wrażenie, które wystawia na próbę lęk wysokości turystów. Ścieżka prowadzi do ostatniego odcinka: po oddaniu kasków na stanowisku kontrolnym rozpoczyna się 2,1-kilometrowa trasa zejściowa do stacji kolejowej El Chorro.

Ponieważ jest to jednokierunkowa trasa liniowa, po jej ukończeniu należy doliczyć czas na powrót do punktu początkowego (około godzinę więcej), dlatego warto sprawdzić rozkłady jazdy i dobrze zaplanować odległości. 

Jeśli przyjeżdżasz samochodem, najlepiej zostawić go na którymkolwiek z dostępnych parkingów i wrócić do niego później, korzystając z autobusów wahadłowych, które łączą północne wejście w rejonie zbiornika Guadalhorce (Ardales) z południowym na stacji kolejowej El Chorro (Álora), w obu kierunkach. Inną opcją jest powrót pieszo, chociaż w tym przypadku trzeba będzie wziąć pod uwagę czynniki, takie jak światło, w zależności od pory roku lub pogody, ponieważ jest tu dość dużo kilometrów do przejścia wąską drogą powiatową.Jeśli przyjedziesz pociągiem, będziesz musiał skorzystać z autobusu wahadłowego ze stacji kolejowej El Chorro-Caminito del Rey do wejścia północnego, aby rozpocząć wycieczkę, więc należy również uwzględnić ten czas. Jednak po przejściu Caminito nie będziesz musiał się o nic martwić, tylko po prostu wsiąść do pociągu w drogę powrotną.